Rooms Katholieke Kerk Johannes de Doper, Zesstedenweg 158, Grootebroek

Monumentenwacht Noord-Holland geeft o.a. aan: deze kerk, een kruisbasiliek met toren links in de voorgevel, is in 1926-1927 gebouwd naar een ontwerp van de Zaandamse architect S.B. Sante, volgeling van de benedictijner monnik Dom Paul Bellot. Met zijn ellipsbogen, gemetselde gewelfconstucties, toepassing van kleurige baksteen, keperboogvensters en combinatie van beton en baksteen, toont de kerk duidelijk de invloed van het werk van deze internationaal opererende benedictijner architect, met wie Van Sante eerder samenwerkte bij de bouw (1925) van de St. Adelberkapel te Bloemendaal. Van Sante bracht in december 1924 een bezoek aan de St. Paulusabdij te Oosterhout om Dom Bellot zijn tekeningen voor de kerk te laten beoordelen. Deze vond de plannen zeer goed. De kerk werd gebouwd door de aannemers L.O. Koenders en H.A. Th. ten Thij te Grootebroek/Enschede. Het opmerkelijke interieur verkeert nog vrijwel in oorspronkelijke staat, afgezien van de moderne lampen en het na het Tweede Vaticaanse Concilie vergrote priesterkoor. De merendeels neogotische inventaris (altaren, doopvont, communiebank, zijbanken) is afkomstig uit de voorganger van de huidige kerk. Het kerkgebouw is van cultuur- en van architectuurhistorische waarde als goed en gaaf bewaard gebleven voorbeeld van rijke baksteenarchitectuur uit het interbellum in de provincie Noord-Holland. De kerk heeft situationele waarde vanwege de markante stedebouwkundige situering in het lintdorp Grootebroek.
Op het kerkplein van de huidige kerk heeft een schuilkerk gestaan.
Met de invoering van de nieuwe grondwet in 1848 werden alle godsdiensten voor de Staat gelijk en mochten de

katholieken openlijk kerken hebben en bouwen. OP de plek van de huidige kerk, achter de toenmalige
schuilkerk, werd in 1858 een nieuwe bakstenen kerk gebouwd eveneens gewijd aan de H. Johannes de Doper. Na enkele tientallen jaren werd de kerk alweer te klein. Verder vertoonde de toenmalige kerk in de loop der jaren door de gebrekkige fundering steeds meer gebreken. De slanke toren werd omstreeks 1910 beroofd van zijn spits. Op de plaats van de toenmalige kerk is de huidige kerk gebouwd.

Zie het boek van Gerard Sijm "Parochie St. Johannes de Doper".

De kerk heeft in december 1996 de provinciale monumentstatus gekregen n.a.v. het M.I.P. (monumenten inventarisatie project) en M.S.P.