Concept secretarieel jaarverslag 2019-2020 van de H.V. Oud Stede Broec

De grootste klap voor onze historische vereniging was natuurlijk het moment om 23.00 uur oudejaarsavond 2019 als op het tablet het bericht verschijnt dat de trots van het dorp heeft vlam gevat en volledig lijkt af te branden. Dat lot blijft ons bespaard, want de dag erop staat er nog een flink karkas, maar dat er  veel moet gaan gebeuren om alles in de oude staat te brengen is zeker. Verslagenheid bij de molenvereniging en bij de onze.
Die ‘oude staat’ daar gaat het ons als vereniging immers om in alles wat we ondernemen. Al onze vergaderingen die we eenmaal per maand beleggen, gaan over hoe het ooit was te kunnen behouden, hoe we, wat nu geschiedenis is, kunnen laten leven en hoe we op de één of andere manier de historie van onze dorpen zouden kunnen bewaren voor het nageslacht.

- Dat proberen we op de 12 open zaterdagen die we verzorgen in ons pand aan de Zesstedenweg waar elke keer mensen komen buurten, waar herinneringen worden opgehaald, waar oude voorwerpen worden gebracht, waar vragen worden gesteld. Datzelfde gebeurt op de site van de vereniging: filmpjes, foto’s, verhalen en herinneringen worden gedeeld en ge’liked’ en die roepen weer nieuwe verhalen en herinneringen op. De beeldbank  op de site telt nu al 5.584 foto’s die door iedereen te bekijken zijn en waar met enige regelmaat enthousiaste reacties op komen.

-  Dat gebeurt op de tweede pinksterdag waar de werkgroep tentoonstellingen een feestje van maakt. Dit keer met  allerlei fotomateriaal van de overleden Sijvert Laan, een dorpslegende om zijn winkel, om zijn schrijverstalent, om zijn politieke inspanningen.
Ook de open monumentendag werd opnieuw druk bezocht. Plekjes van plezier waren er genoeg op Pampus waar het goed toeven was, bij de molen Ceres die er toen nog glorieus bijstond, in huize Nicolaas, bij de oude kerk en in en rond ons pand aan de Zesstedenweg. Deze dag wordt steeds meer een grote, gezellige dorpsreünie.
Bij de Overhaal was er helaas een defect op juist die dag. Hij was pas weer in bedrijf medio september. Gelukkig kon men toen nog een maand overhalen en  een educatieve week voor scholen in november kon nog worden ingevuld.

- Het gebeurt ook in het jaarboek waar oude verhalen, kronieken, persoonlijke ervaringen en artikelen waaraan een studie is voorafgegaan de aandacht vragen en de herinnering aan het verleden oproepen.

- We proberen tevens iets van de historie te laten leven op onze jaarvergadering en op de najaarsbijeenkomst. Op de ledenvergadering van 2019 werd het onderwerp ‘Levende have in de Bronstijd’ uitgediept en op de najaarsvergadering ging Mink de Vries dieper in op ‘de moderne Devotie in Westfriesland’. Een eye-opener omdat zo’n oude stroming nog steeds leeft in onze tijd.  

-  Dat al die herinneringen niet alleen warme en plezierige zaken oprakelen bewijst de uitgave van het prachtige boek over onze dorpen in oorlogstijd: geweld en macht in rustige dorpen, verraad en verzet in hechte gemeenschappen, helden en lafaards en vooral ook slachtoffers en achterblijvers.
Het boek werd officieel gepresenteerd in mei en vond inmiddels zijn weg naar vele adressen. Een mooie beloning voor de geweldige inspanningen van de schrijvers Marloes van Ede en Jan Windt die meer dan tien jaar aan dit boek werkten.

Gelukkig vinden we weerklank  voor onze inspanningen. Dat bewijzen de talloze verzoeken die ons bereiken om een familiefeestje, een reünie, een bedrijfsuitje, een gezellige middag te verzorgen in en om ons pand of via een boottocht door de dorpen en door de  polder.
De waardering krijgen we ook van de gemeente die in de persoon van de wethouder Monumentenzaken ons twee/driemaal per jaar uitnodigt om mee te denken over de zaken die monumenten aangaan, die vraagt of we willen meedenken over hoe de politiek zou kunnen meewerken aan het streven de geschiedenis in ere te houden. Meewerken aan de ontwikkeling van een nieuw monumentenbeleid was daar dit jaar en belangrijk onderdeel van: aandacht voor een breed beleid waarin belangrijke panden, openbare gebouwen, kerken, begraafplaatsen , dorpsgezichten en vaarroutes een rol spelen.
De laatste berichten rond de verwoeste molen leverden weer enige hoop op voor de herbouw. Het karkas was nog in orde dus viel het monument te restaureren. Hij staat er al vanaf maart ingepakt bij en we zien uit naar het moment dat de wieken er weer op mogen. Zover is het nog lang niet, doch er wordt hard aan gewerkt en er is een positief perspectief.
En toen kwam 12 maart en de lock down. Alles en iedereen stond stil bij een nog grotere ramp: Covid 19.
Laten we hopen op mooie momenten in de toekomst dat alles weer enigszins bij het oude is, hoewel het nooit meer hetzelfde zal worden. In elk geval is dit virus niet het moment waar we later met weemoed aan terug zullen denken.

April 2020
Gerard Poelwijk